De heimelijk uitdagingen van transparante polymeerklei

Jullie merkten het vorige week al: ik ben gefascineerd door die transparante klei.

Maar….

Een flater

Voor het eerst liet ik kralen verbranden. Eigen schuld…

 

Niet geluisterd naar alle raadgevingen : gebruik steeds een extra oventhermometer om de echte temperatuur te meten. Die verschilt altijd een beetje van de ingestelde temperatuur.

Ik had zo’n houding van “mij zal dat niet overkomen”. Toch dus.
Blijkbaar is de transparante klei gevoeliger.
Sindsdien

Een imperfectie

Het veel voorkomend “wolkeneffect” (plaquing – mooning) dat te zien is na het bakken. Vooral in effen gladde creaties een probleem, anders kan het een boeiend neveneffect zijn.

Nuttige info en grondige tests hierover bij Ginger Davis Allmann en bij Phyllis Calhill.

Een fiasco

Grote teleurstelling : barstjes in de kralen, ontstaan tijdens het bakken.
Meerdere batches belandden zonder pardon in de vuilbak.

Wat nu? Ik moest een oplossing vinden.

Ik legde mijn probleem voor bij de FB groep “Polymer Clay Newbies” en kreeg heel veel antwoorden, suggesties, tips, bekende voorzorgsmaatregelen en nieuwe invalshoeken.
Ik liet alles bezinken en ging ermee aan de slag.

Een test

Dit wordt nogal technisch en gedetailleerd. Er zit meer in deze hobby dan je op het eerste gezicht zou denken.

1. Cernit transparant gekleurd met groene Pinata inkt (alcohol inkt)
2. Pardo transparant gekleurd met groene Pinata inkt
3. Cernit groen bekleed met een laag Cernit transparant
4. Cernit groen bekleed met een laag Pardo transparant
5. Cernit porseleinwit bekleed met een laag Pardo transparant gekleurd met groene Pinata inkt
6. Cernit porseleinwit bekleed met een Cernit transparant gekleurd met groene Pinata inkt
7. Cernit transparant gekleurd met groene Pinata inkt in kleinere kralen

De dikte van de deklaag voor de kralen 3 – 4 – 5 – 6 = stand 3 op mijn pastamachine.

Stalen 1 & 2 gingen als eerste de oven in, een koude oven, temperatuur stijgend tot 90°C, voor 15 minuten.
Pas dan gingen alle andere kralen de oven in. Ik verhoogde de temperatuur tot 130°C en wanneer die bereikt was, zette ik de klok op 30 min.
Ik liet alles in de oven afkoelen.

Spannend….

Na een eerste inspectie waren de kralen OK, geen barstjes.
Ik heb enkele willekeurige kralen geschuurd en gepolierd. Resultaat was goed, ik kan de kralen gebruiken behalve 3 & 4, ook vanwege de kleur, te hard en niet mooi.
Als je heel goed en van heel dichtbij kijkt, zijn er toch minieme barstjes, maar echt zo klein vergeleken met mijn vorige kralen.
Een beetje “wolkjes” ook maar dat kwam goed uit voor de melkachtige schijn die ik voor die kralen wou.

Terloops gezegd, ik hou er niet van om te bakken op papier geplooid in een accordeon. Het gewicht van kraal op papier is op die manier wel verdeeld en minder dan als de kraal plat op een tegel ligt, er zijn toch altijd 2 platte plekjes waar de kraal op het papier rust. Maar in dit geval kon ik geen andere manier bedenken om al die stalen te merken en uit elkaar te houden.

Conclusie:

Bij het voorkomen van barstjes spelen volgens mij 2 factoren een rol:

• De dikte van de transparante klei (kraal of deklaag). Vandaar dat ik het probleem niet had bij vorige projecten met heel kleine kralen.
• Plotse temperatuurwisselingen.

Met de informatie die de test opleverde, kon ik verder en kon de ketting maken die ik voor ogen had.
Ik ben zo dankbaar voor alle tips die ik van collega’s kreeg.
Zij waren de eersten aan wie ik mijn bevindingen doorgaf en ik hoop dat ze voor iedereen nuttig zullen zijn.